Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi

Abstract

Ahıska Türkleri 1944 yılındaki sürgünden sonra bugün dünyanın çeşitli bölgelerine

dağılmış olarak yaşamlarını sürdürmektedirler. Kendi vatanlarından uzakta yaşayan

Ahıska Türklerinin diğer Türk toplulukları gibi bir edebiyatı da bulunmamaktadır.

Ancak, dünyanın farklı yerlerinde de yaşasalar bulundukları bölgelerde az da olsa

edebî eserler veren Ahıska Türkleri de bulunmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nde son

derece önemli kademelerde görevde bulunmuş Ali Fuat Azgur da bunlardan biridir.

Asıl mesleğinin yanında şiirler de kaleme alan Azgur hemen hemen her konuda şiir

yazmış, yaşadıklarını, hissettiklerini şiire dökmüştür. Azgur’un bu anlamda en önemli

özelliği de aruz vezniyle şiirler yazmasıdır.

Biz bu çalışmamızda hem bir asker hem de bir bürokrat olarak görev yapmış Ali

Fuat Azgur’un şairlik yönüne vurgu yaparak onun “Aruz’un Meltemiyle” adlı şiir

kitabında yer alan şiirlerini inceleyeceğiz.

Meskhetian Turks have been scattered on different parts of the world since the

exile in 1944. Since they live far from their homeland, they do not have a literature

of their own unlike other Turkic peoples. There are, however, a few Meskhetian Turks

who have had literary works. Ali Fuat Azgur, who served at important positions in

Turkey, is one of those people. In addition to being a soldier, a high judge, Azgur also wrote poems on almost anything he witnessed or felt. His most distinct feature, perhaps,

was his using prosody in his poems.

In this study, I will examine the poems of Ali Fuat Azgur in his book “Aruz’un

Meltemiyle”, emphasizing his poetics.