Öz
Education
which is structured to improve individuals mental, emotional and social skills,
can undergo changes based on today's dynamics or the soul of the time. In the
history of humanity, after the industrial and agricultural revolution,
informatics revolution has become the most effective milestone. It is known
that different types of authorship have occurred concurrently with
technological development in the twenty-first century. In this respect, paper
based writing studies have been progressively replaced with electronic writing.
Taking this change into consideration even education programs that were renewed
include e-mail, blog etc that belong to on-screen writing skills. The aim of
this research is to analyze Turkish language teacher candidates' twit skills
via a social media platform Twitter and to analyze the use of keywords based on
different reading subjects. Thirty six teacher candidates who study at the
department of Turkish Education in a state university in Istanbul compose the
research group. Turkish teacher candidates in working groups were asked to read
news text, reduced story, opinion column, memoir and essay genres and to
express what they understood from the text, in 140 character which is a
restriction of the Twitter application. According to the results of the
research, it is understood that Turkish language teacher candidates are more
successful in literary genres like essay and opinion column while the level of
success in short story and memoir is lower. On the whole it has been observed
that Turkish teacher candidates can not use three or more than three keywords;
therefore, it has been concluded that they have difficulty in stating their
inferences in a written way in the direction of a text which they read.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akyol, H. (2000). Yazı öğretimi. Millî eğitim dergisi, 146, 37-48. Akyol, H. (2010). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi. Arıcı, A. F. (2005). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okuma durumları (beceri-ilgi-alışkanlık-eğilim). Yayımlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Arıcı, A. F. (2008). Üniversite öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 209-220. Arıcı, A. F. (2016). Erken çocukluk dil gelişiminde ailenin rolü. Türkiye Eğitim Dergisi, 1(1), 66-78. Aslan, B. (2007). Web 2.0, teknikleri ve uygulamaları. XII. “Türkiye’de İnternet” Konferansı Bildirileri, 8-10. Atıcı, B., Yıldırım, S. (2010). Web 2.0 uygulamalarının e-öğrenmeye etkisi. Akademik Bilişim, 10, 10-12. Aytan, T. ve Başal, A. (2015). Türkçe öğretmen adaylarının Web 2.0 araçlarına yönelik algılarının incelenmesi. Turkish Studies, 10(7), 149-166. Aytaş, G. (2005). Okuma eğitimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(4), 461-470. Bağcı, H. (2010). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım yeterlilik düzeyleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11(2), 45-68. Çamurcu, D. (2011). Yüksek öğrenimine yeni başlayan Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin yazma becerilerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(29), 503-518. Deperlioğlu, Ö., Köse, U. (2010). Web 2.0 teknolojilerinin eğitim üzerindeki etkileri ve örnek bir öğrenme yaşantısı. Akademik Bilişim, 10-12. Gülbahar, Y., Kalelioğlu, F., Madran, O. (2010). Sosyal ağların eğitim amaçlı kullanımı. XV. Türkiye'de İnternet Konferansı, İTÜ, İstanbul. Güneş, F. (1994). Okur-yazarlık kavramı ve düzeyleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 499-507. Günüç, S., Odabaşı, H. F. ve Kuzu, A. (2013). 21. yüzyıl öğrenci özelliklerinin öğretmen adayları tarafından tanımlanması: Bir Twitter uygulaması. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(4), 436-455. Horzum, M. B. (2010). Öğretmenlerin Web 2.0 araçlarından haberdarlığı, kullanım sıklıkları ve amaçlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 603-634. Karademir, T. ve Alper, A. (2011). Öğrenme ortamı olarak sosyal ağlarda bulunması gereken standartlar. 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, Fırat Universitesi, Elazığ. Karatay, H. (2010). İlköğretim öğrencilerinin okuduğunu kavrama ile ilgili bilişsel farkındalıkları. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 457-475. Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever S. (1998), Türkçe öğretimi-Türkçe ve sınıf öğretmenleri için, Ankara: Engin. Koç, A. ve Ayık, Y. Z. (2017). Sosyal medya destekli eğitim: 6. ve 7. sınıf fen bilimleri ve İngilizce derslerinde sosyal ağ kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(10), 7-19. Korkmaz, R. Deveci, M. (2011), Türk edebiyatında yeni bir tür küçürek öykü, Ankara: Grafiker. Köse, U., Çal, Ö. (2012). Web 2.0 servislerinin sosyolojik değerlendirilmesi. XIV. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 1-3. Kurudayıoğlu, M., Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258. Kuzu, E. B. (2014). Bilişim teknolojileri öğretmen adayları arasında çevrimiçi sosyal ağların öğretim amaçlı kullanımı. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisinin geliştirilmesinde ailenin rolü. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7(29), 65-77. Millî Eğitim Bakanlığı (2006). Türkçe dersi (1-8.sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Millî Eğitim Bakanlığı. (2017). 5.sınıf Türkçe ders kitabı. Ankara: MEB Yayınları (1.Baskı). Millî Eğitim Bakanlığı (2017). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Millî Eğitim Bakanlığı (2018). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Odabaşı, H. F., Mısırlı, Ö., Günüç, S., Timar, Z. Ş., Ersoy, M., Seçil, S., Dönmez, F. İ., Akçay, T. Erol, O. (2012). Eğitim için yeni bir ortam: Twitter. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 2(1). Özbaş Anbarlı, Z. (2017). Dijital uzamda yaşamak: Twitter'da gündelik hayat. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Özdemir, O. (2017). Türkçe öğretiminde dijital teknolojilerin kullanımı ve bir web uygulaması örneği. Turkish Studies, 12(4), 427-444. Özerbaş, M. A. ve Akın Mart, Ö. (2017). İngilizce öğretmen adaylarının Web 2.0 kullanımına ilişkin görüş ve kullanım düzeyleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3). Saraçoğlu, A. (2000). Dil ve edebiyat terimleri sözlüğü. Eskişehir: Etam A.Ş. Sever, S. (2004), Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı. Süğümlü, Ü. (2013), "Avustralya İngilizce öğretim programı" (s. 169-198), Dünyada ana dili öğretimi -program incelemeleri-, (Editör: Havva Yaman), Ankara: PegemA. Umagan, S. (2007). Dinleme Eğitimi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol, (Ed.), İlköğretimde Türkçe öğretimi,(149-163). Ankara: PegemA. Wagner, T. (2008). Rigor redefined. Educational Leadership, 66(2), 20–24
Öz
Bireyin
zihinsel, duygusal ve sosyal becerilerini geliştirmeyi esas alan eğitim, çağın
enerjisine veya zamanın ruhuna göre değişimler gösterebilmektedir. İnsanlık
tarihinde tarım ve sanayi devriminden sonra en etkili dönüm noktası bilişim
devrimi olmuştur. Yirmi birinci yüzyıldaki teknolojik gelişmelere koşut olarak
farklı yazarlık türlerinin oluştuğu bilinmektedir. Bu bağlamda kâğıt temelli
yazma çalışmaları yerini yavaş yavaş elektronik yazmaya bırakmaktadır.
Yenilenen öğretim programları da bu değişimi göz önünde bulundurarak e-posta,
blog vs. gibi ekran yazma becerilerine ait türlere yer vermektedir. Bu
araştırmanın amacı, Türkçe öğretmeni adaylarının bir sosyal medya uygulaması
olan Twitter kanalıyla tweet atma becerilerini, okudukları farklı metin
türlerinden hareketle anahtar kelimeleri kullanma becerileri açısından
incelemektir. Çalışma grubunu İstanbul’daki bir devlet üniversitesinin Türkçe
eğitimi bölümünde öğrenim gören 36 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Çalışma
grubundaki öğretmen adaylarına “haber
metni, küçürek öykü, köşe yazısı, anı ve deneme” türlerinde birer metin
okutulmuş, metinden anladıklarını Twitter uygulamasının bir sınırlılığı olan
140 karakterle ifade etmeleri istenmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre,
Türkçe öğretmeni adaylarının deneme ve köşe yazısı türlerinde daha başarılı
olduğu; haber, küçürek öykü ve anı metninde ise başarılarının daha düşük
seviyede olduğu tespit edilmiştir. Genel anlamda Türkçe öğretmeni adaylarının 3
ve üzerinde anahtar kelimeyi kullanamadıkları görülmüş, bu sebeple okudukları
bir metinden hareketle çıkarımlarını yazılı olarak ifade etmede zorlandıkları
sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akyol, H. (2000). Yazı öğretimi. Millî eğitim dergisi, 146, 37-48. Akyol, H. (2010). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi. Arıcı, A. F. (2005). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okuma durumları (beceri-ilgi-alışkanlık-eğilim). Yayımlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Arıcı, A. F. (2008). Üniversite öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 209-220. Arıcı, A. F. (2016). Erken çocukluk dil gelişiminde ailenin rolü. Türkiye Eğitim Dergisi, 1(1), 66-78. Aslan, B. (2007). Web 2.0, teknikleri ve uygulamaları. XII. “Türkiye’de İnternet” Konferansı Bildirileri, 8-10. Atıcı, B., Yıldırım, S. (2010). Web 2.0 uygulamalarının e-öğrenmeye etkisi. Akademik Bilişim, 10, 10-12. Aytan, T. ve Başal, A. (2015). Türkçe öğretmen adaylarının Web 2.0 araçlarına yönelik algılarının incelenmesi. Turkish Studies, 10(7), 149-166. Aytaş, G. (2005). Okuma eğitimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(4), 461-470. Bağcı, H. (2010). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım yeterlilik düzeyleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11(2), 45-68. Çamurcu, D. (2011). Yüksek öğrenimine yeni başlayan Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin yazma becerilerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(29), 503-518. Deperlioğlu, Ö., Köse, U. (2010). Web 2.0 teknolojilerinin eğitim üzerindeki etkileri ve örnek bir öğrenme yaşantısı. Akademik Bilişim, 10-12. Gülbahar, Y., Kalelioğlu, F., Madran, O. (2010). Sosyal ağların eğitim amaçlı kullanımı. XV. Türkiye'de İnternet Konferansı, İTÜ, İstanbul. Güneş, F. (1994). Okur-yazarlık kavramı ve düzeyleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 499-507. Günüç, S., Odabaşı, H. F. ve Kuzu, A. (2013). 21. yüzyıl öğrenci özelliklerinin öğretmen adayları tarafından tanımlanması: Bir Twitter uygulaması. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(4), 436-455. Horzum, M. B. (2010). Öğretmenlerin Web 2.0 araçlarından haberdarlığı, kullanım sıklıkları ve amaçlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 603-634. Karademir, T. ve Alper, A. (2011). Öğrenme ortamı olarak sosyal ağlarda bulunması gereken standartlar. 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, Fırat Universitesi, Elazığ. Karatay, H. (2010). İlköğretim öğrencilerinin okuduğunu kavrama ile ilgili bilişsel farkındalıkları. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 457-475. Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever S. (1998), Türkçe öğretimi-Türkçe ve sınıf öğretmenleri için, Ankara: Engin. Koç, A. ve Ayık, Y. Z. (2017). Sosyal medya destekli eğitim: 6. ve 7. sınıf fen bilimleri ve İngilizce derslerinde sosyal ağ kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(10), 7-19. Korkmaz, R. Deveci, M. (2011), Türk edebiyatında yeni bir tür küçürek öykü, Ankara: Grafiker. Köse, U., Çal, Ö. (2012). Web 2.0 servislerinin sosyolojik değerlendirilmesi. XIV. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 1-3. Kurudayıoğlu, M., Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258. Kuzu, E. B. (2014). Bilişim teknolojileri öğretmen adayları arasında çevrimiçi sosyal ağların öğretim amaçlı kullanımı. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisinin geliştirilmesinde ailenin rolü. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7(29), 65-77. Millî Eğitim Bakanlığı (2006). Türkçe dersi (1-8.sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Millî Eğitim Bakanlığı. (2017). 5.sınıf Türkçe ders kitabı. Ankara: MEB Yayınları (1.Baskı). Millî Eğitim Bakanlığı (2017). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Millî Eğitim Bakanlığı (2018). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Odabaşı, H. F., Mısırlı, Ö., Günüç, S., Timar, Z. Ş., Ersoy, M., Seçil, S., Dönmez, F. İ., Akçay, T. Erol, O. (2012). Eğitim için yeni bir ortam: Twitter. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 2(1). Özbaş Anbarlı, Z. (2017). Dijital uzamda yaşamak: Twitter'da gündelik hayat. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Özdemir, O. (2017). Türkçe öğretiminde dijital teknolojilerin kullanımı ve bir web uygulaması örneği. Turkish Studies, 12(4), 427-444. Özerbaş, M. A. ve Akın Mart, Ö. (2017). İngilizce öğretmen adaylarının Web 2.0 kullanımına ilişkin görüş ve kullanım düzeyleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3). Saraçoğlu, A. (2000). Dil ve edebiyat terimleri sözlüğü. Eskişehir: Etam A.Ş. Sever, S. (2004), Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı. Süğümlü, Ü. (2013), "Avustralya İngilizce öğretim programı" (s. 169-198), Dünyada ana dili öğretimi -program incelemeleri-, (Editör: Havva Yaman), Ankara: PegemA. Umagan, S. (2007). Dinleme Eğitimi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol, (Ed.), İlköğretimde Türkçe öğretimi,(149-163). Ankara: PegemA. Wagner, T. (2008). Rigor redefined. Educational Leadership, 66(2), 20–24
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Türk dili ve edebiyatı |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Nisan 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 11 |
- Makale Dosyaları