Bu makalenin amacı Mâtürîdî ve Kâdi Abdülcebbar’a göre ilahi sevginin psikososyal alâmetlerini incelemektir. Sevgi, hem Allah’a hem de diğer varlıklara yönelik incelenir. Gönüllerde sevgiyi yaratan ve yaşatan Allah’ı sevmenin alâmetleri onun sevdiklerini sevmek, sevmediklerini sevmemek. Sevgili elçisi Hz. Muhammed’in yolunu takip etmek, Allah’a itaat etmektir. İlâhî sevginin işareti, Allah’ın emrettiklerini yapmak, yasakladıklarından kaçınmak, hatalardan sonra tövbe etmekle anlaşılabilir. Allah’ı seven kişi, onun hoşlandığı ve râzı olduğu eylemleri yapar, onun hoşlanmadığı ve râzı olmadığı eylemleri yapmaz. Yaratılmışları ilah gibi sevmez, onlara ilah gibi değer vermek suretiyle şirke düşmez. Allah’ın yarattığı varlıkları onun hatırına sever, onun için değer verir. Allah’ı sevmenin gereklerini şükür ve sabırla, içten gelen samimiyet (ihlâs) ve sevgiyle her an yerine getirir. Onun rızâsı ve sevgisini kaybetme endişesi ve sorumluluk duygusu takvâ bilinci ile yaşar. Gönülleri kırmaz onarır. Allah’ın tövbe eden günahkârları affettiği gibi o da özür dileyenleri affeder. Ölü ruhları yaşatır. Adâletle hareket eder. Psikososyal iyi ve yararlı eylemler yapar. Allah’ın gazâbına uğramaktan sakınır. Allah, kendisini sevmenin psikososyal alâmetlerini gösteren kullarını sever. Antropomorfist ilah sevgisi düşünülemez. İlahi sevgi, lütuf, nimet, mükafat ve rızâya yorumlanır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dini Araştırmalar |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 10 Ocak 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2022 |
Gönderilme Tarihi | 4 Temmuz 2021 |
Kabul Tarihi | 2 Ocak 2022 |
Yayınlandığı Sayı | Yıl 2021Cilt: 4 Sayı: 2 |
ISSN: 2667-4491
Bu ürün Creative Commons Attribution 4.0 tarafından lisanslanmıştır.
Türk Akademik Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi (TURAJAS) aşağıda verilen Alan Endeksleri tarafından taranmaktadır;